To εργαστήριο

Το εργαστήριο μου βρίσκεται στη γειτονιά των Αγίων Αναργύρων και αποτελεί ένα ανοιχτό σπίτι ελεύθερης πολιτιστικής συνεύρεσης για όλους.

Αποτελεί ένα ζεστό 
και φιλόξενο χώρο, που φτιάχτηκε με πολύ αγάπη και μεράκι για να δοθεί η ευκαιρία της επικοινωνίας και της συνεργασίας τόσο σε «ανήσυχους» δημιουργικά ανθρώπους και ομάδες όσο και σε άλλους ανυποψίαστους στην περιπέτεια της τέχνης.

Φιλοξενεί εκθέσεις και συναντήσεις δημιουργικών ομάδων. Υπάρχει η δυνατότητα και έχουν διεξαχθεί στο εργαστήριο αρκετές επιμορφωτικές προβολές. Επιπλέον, είναι οργανωμένο έτσι ώστε να μπορούν να διεξάγονται διαλέξεις. Επίσης στο χώρο, εν δυνάμη, μπορούν να διεξαχθούν παρουσιάσεις βιβλίων, μουσικές και ποιητικές βραδιές, performances και πολλές άλλες πολιτιστικές δράσεις που προκύπτουν στην πορεία. 

 

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα 2014 έγιναν τα εγκαίνια της «1ης Έκθεσης Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών» στο εργαστήριο.

Στην έκθεση φιλοξενήθηκαν 21 δημιουργοί με 50 εικαστικά έργα χαρακτικής, ζωγραφικής, ζωγραφικής με κολάζ, γλυπτικής, φωτογραφίας καθώς και έργα εφαρμοσμένων τεχνών όπως κεραμικά, εικαστικό κόσμημα, ρούχο, φωτιστικά, ψηφιδωτά, γλυπτικά σαπούνια, συλλεκτικές ιστορικές αφίσες, βιβλία παλιού ελληνικού κινηματογράφου και κατασκευές.

Πιστεύω ότι οι όλες οι τέχνες ενώνονται και αλληλοσυμπληρώνουν τις διανοητικές αλλά και τις συναισθηματικές-ψυχικές ανάγκες του ανθρώπου. Ο χώρος έχει σαν βάση λειτουργίας τις εικαστικές τέχνες αλλά είναι ανοιχτός να μπορεί να «συνενώνει» όλες της τέχνες.

Έτσι και στο εργαστήριο μου, μαζί με τα εικαστικά, με ενδιαφέρει να "κολλήσουν" όλες οι τέχνες και οι εφαρμογές τους, διαμορφώνοντας νέα σύνολα έμπνευσης και αναπτύσσοντας συνεχόμενη πολιτιστική δράση.

Ένας από τους βασικούς στόχους του χώρου επίσης είναι η πολιτιστική δράση με διαφορετικούς καλλιτέχνες αλλά και με ετερόκλητες ομάδες ανθρώπων.

Μέσα από αυτή την ανοιχτή ζύμωση πιστεύω ότι μπορεί να αναβαθμιστεί το πολιτιστικό επίπεδο και να συνδεθεί και η τοπική κοινωνία εκτός κέντρου  με το χώρο της τέχνης.

Το ζητούμενο εδώ είναι να μπορέσει να επιτελεστεί ο κοινωνικός ρόλος της τέχνης, που για μένα είναι και ο βασικότερος, σε μια προσπάθεια αποκεντρωτικής-παιδευτικής αφύπνισης.

Το ταξίδι ξεκίνησε. Το πουλί των ονείρων άνοιξε φτερά!

Εύη Αθανασίου εικαστικός